Boeken | Ter hoogte van het Salsa-paviljoen | Persstemmen

‘Een gedragen roman , in een meestentijds sereen slepend ritme geschreven, voor die lezers met geduld en zonder de eis dat het verhaal een klare ontwikkeling vertoont. Die kunnen genieten van volkslegenden , en die beginnen te glunderen als de sappigheden zijn vervat in robuuste taal: ‘De vrouw is de wanhoop van de rechtvaardige, schreef Proudhon ooit, en voor die ene keer in zijn leven had hij de keutel zowaar bij het schone end vast.’’ – De Volkskrant. 

‘Melodrama… Wie op grond van Vos’ historische preoccupaties had gerekend op een eigentijdse tragedie, met alle raadselachtige hardheid vandien, kan zich alleen maar teleurgesteld voelen.’ - NRC Handelsblad.

‘In veel opzichten is Ter hoogte van ’t Salsa-paviljoen een buitengewoon geslaagd boek… Het ontpopt zich als een ware Bildungsroman waarin flinke noten worden gekraakt over het verband tussen literatuur en religie, tussen romantiek en reformatie (verrassend overtuigend) en over ‘het andere verhaal’ van de geschiedenis.’ – Nieuwsblad van het Noorden.

‘Hij kan uitstekend een verhaal stileren met emotie. Maar binnen de 606 bladzijden van deze roman is hij de greep op het geheel herhaaldelijk kwijt.’- Nederlands Dagblad. 

‘Ter hoogte van ’t Salsa-paviljoen bevindt zich op de hoogvlakte van de romantiek. Natuurlijk is Dros geen Toergenjev of Stendhal, maar zijn 600 bladzijden tellende roman is even meeslepend als de werken van die auteurs… Het boek is ouderwets in de beste zin van het woord. Het heeft een verhaal dat je niet loslaat , een mooie gedragen vertelstijl, een heldere maar niet voor de hand liggende structuur, en een ontknoping die ook de nuchtere lezer niet onberoerd zal laten… Een ideaal boek om je een paar dagen in te begraven.’ - De Morgen

‘Ik vind Ter hoogte van ’t Salsa-paviljoen een bizar boek: buitenissig, eigengereid, vol spleen, Weltschmerz en nostalgie.’ – Haarlems Dagblad

‘Ter hoogte van ’t Salsa-paviljoen is een baaierd van vertellingen Het gaat over de kracht en ontoereikendheid van vriendschap, de passie voor historie, de verhouding tussen broers, en die tussen vader en dochter; en de grote liefde die gedoemd is te sneven zoals alle grote liefdes sterven met veel pijn.’ – Noordhollands Dagblad

‘Een ouderwets kloeke liefdesroman met een tragische held.’ – Elegance 

‘De laatste tijd is vanuit schrijverskringen af en toe te horen dat zij met hun boeken de lezer willen ‘verheffen’. De lezer optillen naar het boek in plaats van het boek af laten dalen naar de lezer. Dit geldt bij uitstek voor Ter hoogte van ’t Salsa-paviljoen, waarin alles met alles samenhangt in een strikt literaire verbeelding, zonder dat het heden en het waarheidsgetrouwe verleden uit het zicht verdwijnen.’ – Brabants Dagblad.

‘Nico Dros. Onthoud die naam. Of beter, ga in de zomer naar Texel, desnoods voor een dag. Ga in ieder geval aan het eind van de middag naar het strandpaviljoen van Paal 12, bestel er een Skuumkoppe en ga er opzichtig zitten met Ter hoogte van ’t Salsa-paviljoen. Lekker lezen aan zee, man.’ - De Psycholoog..

‘Met af en toe onnavolgbare humor en indrukwekkende tederheid beschrijft Dros de perikelen in het leven van de hoofdpersoon. De roman geeft prachtige sfeertekeningen van Texel, zowel van vroeger als na de oorlog. Het ruim 600 pagina’s tellende boek vergt enig uithoudingsvermogen, maar dat is de moeite meer dan waard.’- Waddenbulletin.

‘Ik vrees dat er qua romankunst alles op dit boek is aan te merken. Maar tegelijkertijd moet ik bekennen dat ik me geen moment heb verveeld. Het verteltalent, de ernst, de humor en de aard van de onderwerpen hielden mij aan mijn stoel gekluisterd. En vooral ook de durf om op deze slepende, ouderwetse manier een verhaal te vertellen. Wat zeg ik? Ouderwets? En Voskuil dan? Juist wie genoegen aan Voskuil beleeft, mag Dros niet overslaan.’ – Leeuwarder Courant.